Bijdrage van een Multiloog - ervaringsdeskundige.
(Op basis van ervaringen in Amersfoort in 1999 en in Amsterdam Westerpark in 2001, 2002 en 2003)
Als blijk van dank.
Vroeger op school heb ik veel idioom (volgens de Grote Van Dale "de bijzondere uitdrukking en het eigenaardig gebruik van woorden in een taal" uitleg van de redactie) gehad. Idioom Françaises en idioom Anglaise.
Er was ook iets met Duits, maar dat was rijtjes stampen en via m’n
hersenfabriek weer
zinnen maken.
Toen ik na zeven jaar knokken, toch mijn fel begeerde eindcijferlijst had
weten te veroveren,
kwam ik uit de beschermstolp, die school heet en stapte de wijde wereld in.
Ik merkte dat op school alles draaide om idioom en in de rest van mijn leven
en wereld daarbuiten om idioot.
Idioom is vastgelegd aan regels, het lastige van idioom is, dat het niet vast
gelegd is aan regels. Maar verrassend is en onverwachts.
Op de Multiloog en daarna thuis, ben ik weer met idioom bezig.
Met sociaal emotioneel idioom. Ik voel me weer even twee uur in de twee weken
een onbezonnen en onbekwame bakvis en een toekomstig barbi mensje.
De leraar staat niet met de rug naar ons en met zijn krijt naar het bord. Hij
blijft ons steeds aankijken!
Er wordt gesproken over het krijten van onze zielen. Het krijten van mijn ziel, dat nu al veertig jaren, was overstemd en ondergesneeuwd door het krijten, het oorverdovende krijten van al die andere schoolbankverlaters om me heen.
De zielen, die joggen en vergaderen, die ander huiswerk doen, binnen- en buitenshuis, zonder link naar innerlijke vorming, zonder Multilogen, dialogen, monologen.
De verwarring rondom mij voelt als een sjaal na vier jaar Multilogen.
De verwarring rondom mij, voelt niet meer als een loden jas zoals "vroeger".
Dank aan de uitvinder van zoiets raars als Multilogen- en ook zoiets simpels. Mijn leven werd lichter en …ik hoef maar te gaan- geen huiswerk - .
Vrijdag 17 oktober 2003, Den Dolder.